last van een bug ofzo, waardoor sommige kapsels veranderen zodra ik iemand andere kleding aan laat doen. Mara's haar verandert hierdoor dit hoofdstuk.
Wienanda
Altijd leuk, een sollicitatie. Ik kijk omhoog naar het reusachtige gebouw. Niet dus. Misschien was mijn superidee om superspion te worden, toch niet zo fantastisch. Maar ik kan altijd nog een gewoon agent worden en de hele dag koffie drinken met mijn collega's. Er is een busje met een cameraploeg achter me aangereden, gelukkig mogen ze niet bij de sollicitatie zijn.
Het gesprek gaat goed. Ik krijg een kop koffie aangeboden en mijn misschien toekomstige baas ziet er heel vriendelijk uit. Hij kijkt bedenkelijk als ik vertel over het televisieprogramma waar ik aan meedoe. Op hetzelfde moment bedenk ik me dat een spion niet zo onopvallend meer is als er een cameraploeg achteraan rent.
Met gemengde gevoelens kom ik weer naar buiten. Het zal allemaal wel loslopen. Anders ga ik net zoals Elise schilderen. Een beetje met een pot verf gooien en het is al kunst. Het liefst kijk ik nog even rond in de stad maar het mag niet van het programma. De regels heb ik uit mijn hoofd geleerd. Naar buiten mag alleen als het echt moet.
Als ik thuis kom gil ik even. 'I'm home!' Mijn gekrijst echoot door het hele thuis. Net als ik mijn mobiel wil pakken om Vera te bellen waar iedereen is, klinkt er getik van hakken.
'Je moet mee naar de tuin Wien,' grijnst Elise. 'De tuin?' vraag ik. 'Ja, de tuin. We hebben een verassing.' 'Aaah serieus!' gil ik. Ze knikt. 'Aangezien Cherona meteen naar de winkels is gegaan en jij weg was om te solliciteren hebben we besloten om je feestje vandaag te doen, omdat morgen iedereen begint met werken.' Ik begin blij te springen. 'Krijg ik een feestje?' Mijn stem is zo hoog dat ik alleen nog maar kan piepen.
Als we in de tuin komen staat de rest er al. Ik begin weer te gillen. Iedereen heeft zich speciaal omgekleed. Cherona grijnst. 'Het is een heel klein feest hoor, je moet er niet teveel van verwachten.' Maar ik ren naar dr toe om haar te knuffelen.
Voor m'n verjaardag krijg ik een water glijbaan. Het is fantastisch, aangezien iedereen zn laatste geld bij elkaar heeft gelegd om een cadeautje te kopen.
Kennelijk heeft iedereen het naar z'n zin. Elise heeft Cherona meegenomen naar de bar, als proefkonijn voor haar mixdrankjes. De rest van de groep haalt opgelucht adem. Lieke en Vera regelen de muziek.
Lieke zit achter de drums en speelt iets van All Time Low. Daar doorheen klinkt Vera's "Happy Birthday to you". Ik moet lachen om het geweldige effect van de twee nummers door elkaar heen.
's avonds zitten we onderuit gezakt in het bubbelbad. 'Dit is heerlijk,' zucht ik. 'Had ik dit thuis ook maar,' zegt Mara. Haar haar is helemaal vervormd door het water. 'En morgen kunnen we gaan werken,' kreunt Cherona.
'Sommige onder ons wel,' knipoogt Elise, 'Ik mag zelf weten wanneer ik begin morgen.' 'Wij ook,' zegt Vera en ze knikt met haar hoofd naar Lieke. 'Wij gaan repeteren.' Elise's gezicht vertrekt. 'Repeteren? Waar?' 'In de muziekruimte beneden,' zegt Lieke.
Ik begin te lachen. 'Trouwens, morgenochtend hoor ik of ik ben aangenomen,' zeg ik. Cherona volgt mijn voorbeeld en zakt lekker onderuit. 'Je bent vast aangenomen,' zegt ze. Mara, die naast haar zit, knikt. 'En anders kom je maar bij mij in het ziekenhuis werken.' 'Heb je daar koffie?' vraag ik. Mara glimlacht. 'De beste.'
Als laatste is het tijd voor taart. Hoe ze het doen weet ik niet, maar iedereen haalt toeters tevoorschijn. 'Wacht even met uitblazen!' zegt Vera, 'Het is bijna 12 uur, nog een minuutje.' Terwijl we wachten blaast ze een deuntje op de toeter. Althans, dat moet het waarschijnlijk voorstellen.
En om 12 uur stormde iedereen op me af om me te knuffelen. Dit werd waarschijnlijk de leukste verjaardag ooit, bedacht ik me, terwijl ik met een gil iedereen omver sprong.
