Elise
Met open mond sta ik naar het huis te kijken. Ik voel me min of meer in het niet vallen. Ze hadden gezegd dat het een groot huis zo zijn ja, maar dit had ik me er niet bij voorgesteld. Gewoon een huis met een paar verdiepingen en een schattig tuintje.
Terwijl ik sta te staren bedenk ik me dat nu elke stap die ik zet gefilmd zal worden. Ik probeer camera's te ontdekken maar zie ze niet. Hele enge gedachte. Maar dit is wel wat ik wilde. Een klein deel van mijn koffers staan al in de voortuin, het andere deel wordt later afgeleverd. Ik haal diep adem en loop langzaam naar binnen.
Een paar tellen later sta ik al in de hal. Ik onderdruk een gil, zo mooi ziet alles eruit. Groot en luxe. Het kan nooit moeilijk zijn om het hier anderhalf jaar vol te houden. Mijn oog valt op iets en ik begin enthousiast op en neer te springen.
Een mega aquarium, gil ik in mijn hoofd. De kijkers thuis zullen ook wel niet van me denken. Maar dit is zo tof. Dit huis word met de minuut leuker. Er zijn teveel kamers en ik wil ze het liefst allemaal tegelijk zien.
De woonkamer is ruim. Er staat een fantastische bank waar ik me het liefst meteen op laat vallen. Strakjes. Ik weet niet wanneer de andere komen. Misschien moet ik mijn zoektocht met hun doen. Maar ik ben te nieuwsgierig en huppel door, op zoek naar mijn kamer.
De producenten hebben ons verteld dat we allemaal een eigen kamer krijgen. Ik ben benieuwd wat er van de mijne is geworden. Dadelijk is het een saai, grijs hok. De eerste deur die ik zie gooi ik open.
Het is niet mijn kamer. Op het bureau ligt een briefje met een naam erop. Snel sluit ik weer af, zelf zou ik liever ook niet hebben dat iemand in mijn kamer zat. Maar dit is wel het voordeel van de eerste zijn.
De tweede kamer is goed. Ik zie het in één keer. Zwarte muren met panda's erop. Zwart met wit bed. Ik gil, zo enthousiast ben ik.
Er is een tekentafel, en de eifeltoren staat op de muur geprint. 'Dit is zo cool!' krijs ik uitgelaten. Het liefst zou ik de makers van dit huis plat knuffelen, zo mooi is het tot nu toe geworden.
Naast het bed staat een vissenkom. Ik ren er haast naartoe en zie een klein visje erin rondzwemmen. 'Aaawh,' mompel ik. 'Hoe heet jij?' Als antwoord zwemt de vis een paar rondjes. 'Ik noem je Nemo,' zeg ik glimlachend.
Buiten hoor ik motorgeronk. Er staat een taxi voor het huis. Ik ben nieuwsgierig naar de tweede huisbewoner maar ook zenuwachtig. Twijfelend blijf ik in mijn kamer staan. Ik ken ze allemaal wel, maar heb ze nog nooit gezien. Buiten slaan autodeuren dicht.
