Elise
Het is goed dat we zo afgelegen wonen want ik sta als een debiel te krijsen. 3733 euro. We hebben een rekening van 3733 euro. Nu al. Natuurlijk hoeven we het niet helemaal zelf te betalen, er zijn deals gemaakt met de tv producenten. Maar een groot gedeelte wel. En op dit moment zijn we alle 6 nog werkloos.
Een beetje bibberend begin ik ontbijt te maken. Dat mocht niet van de rest maar ik doe het toch. Er is helemaal niks mis met mijn kookkunst. Waar halen we alle zes nou zo snel drieduizend euro vandaan. Vierduizend zelfs als je het afrond. Ik heb m'n schooldiploma gehaald ja, maar daar houdt het ook wel op.
Ik breek de eieren uit frustratie te hard en kijk somber hoe de schillen in het beslag vallen. Dan is het lekker knapperig, denk ik er geruststellend achteraan. Achter me hoor ik voetstappen van meerdere personen. De keuken stroomt langzaam vol. 'We hoorden je gillen,' zegt Wienanda. Ik knik en schuif de wafels de oven in.
'We hebben een rekening,' zeg ik. De anderen kijken geinteresseerd toe. 'Hoeveel dan?' vraagt Lieke als ik even niks zeg. 'Bijna vierduizend euro,' probeer ik met een glimlach te zeggen. De anderen zijn ook even stil. Cherona trekt een gek gezicht. 'Zo'n huis als dit kon ook geen 250 euro per maand zijn,' zegt ze.
'Laten we dan maar een baantje zoeken,' zegt Lieke. Ze glimlacht enthousiast. 'Ik kan niks,' mompel ik. Vera zit te glunderen. 'Ik ga het als muzikant proberen. ' We denken allemaal terug aan haar sessie van vanmorgen. 'Neem dan wel les,' grijnst Lieke. 'Of we gaan samen, ik wil ook de muziek wel in.'
Meteen schuiven de twee hun stoelen bij elkaar om een band naam te verzinnen. 'Ik word spion,' zegt Wienanda. We kijken haar allemaal met open mond aan. Ze lacht. 'Wat moet ik anders?' Mara kondigt aan dat ze arts wil worden en Cherona gaat het proberen in de supermarkt.
Ik haal de wafels uit de oven en zie dat ze gelukt zijn. Of in elk geval maar aan één kant verbrand. Gelukkig, want ik had het idee dat de rest van de groep mijn kookkunsten niet op waarde kan schatten. Ik zet het bord op tafel en laat iedereen pakken. Ondertussen denk ik diep na.
'Weetje,' zegt Wienanda terwijl ze kauwt, 'Dit smaakt nog niet zo verkeerd.' 'Waarom klink je zo verbaasd?' vraag ik. Ze neemt snel een hap. Ik denk nog steeds na over mijn toekomstig beroep. Waarschijnlijk ga ik het als zelfstandig kunstenares proberen.
'Morgen is Wienanda trouwens jarig,' zegt Mara. Wienanda begint opgewonden te knikken. 'Shit!' zegt Cherona, 'Ik heb nog helemaal geen cadeautje! Dat geldt ook voor de meeste anderen. We kijken allemaal verschrikt.
